Spis treści

Czcionki - w stałej pamięci (ROM-ie) drukarki zwykle jest kilka, czasem do kilkunastu krojów pisma (w drukarkach laserowych), można dokupić często kości pamięci ROM z fontami, albo kupić czcionki na dyskietce (soft fonts), drukowane w trybie graficznym. Tworzenie nowych krojów pisma jest obecnie bardzo modne. Upowszechniło się kilka formatów, wśród których 2 najważniejsze to czcionki postscriptowe firmy Adobe oraz reklamowane przez Microsoft czcionki typu TrueType, które wyglądają na ekranie tak jak w druku. Istnieją programy umożliwiające zamianę jednego formatu czcionek na drugi (np. konwerter czcionek AllType firmy Atech) i dokonywania zmian kroju czcionek. Firma Photo Lettering Inc. jest właścicielem ponad 10 tysięcy różnych czcionek, w tym dobrze znanych czcionek akcydensowych, czyli takich, które wykorzystuje się do drukowania ogłoszeń, plakatów czy napisów filmowych. Również biblioteki czcionek postscriptowych firmy Adobe liczą kilkanaście tysięcy czcionek. Program o nazwie Adobe Type Manager umożliwia używanie tych czcionek w środowisku Windows 3.1 na komputerach osobistych IBM jak i na komputerach MacIntosh firmy Apple. 

Grafika w drukarkach - większość drukarek ma możliwości graficzne. Starsze drukarki bywają semigraficzne, czyli mogą kreślić ramki i znaki specjalne w oparciu o kody ASCII zajmujące adresy powyżej 127. Rozdzielczości drukarek mozaikowych zaczynają się od 120 dpi, dochodząc do 360 dpi, ale igły tworzące obraz są dość grube więc nie jest to całkiem taka jakość jak z laserowych. Liczba punktów na cal nie jest doskonałym kryterium jakości gdyż stosowane są różne metody polepszenia jakości druku liter. Drukarka mozaikowa, podobnie jak monitor, może pracować w trybie graficznym. Możliwość zaadresowania np. 120 punktów na cal oznacza, że możemy wydrukować punkt w dowolnym miejscu kartki papieru z dokładnością około 0,21 mm. Rozmiar pojedynczego punktu może być nieco większy, punkty będą wtedy zachodzić na siebie, ale nie zmienia to ich adresowania. 

Pamięć drukarek - im większy bufor pamięci drukarki tym szybciej zwalnia ona komputer od przesyłania danych do drukowania, pozwalając mu wykonać inną użyteczną pracę. Efektem ubocznym pamięci drukarki jest jej działanie nawet po wyłączeniu komputera, dopóki nie zostaną wydrukowane wszystkie dane z jej bufora. Typowe drukarki mozaikowe mają od 4KB do 64KB pamięci RAM. Drukarki strumieniowe mają zwykle miejsce na rozszerzenie pamięci do 256 lub 512 KB. Pamięć ta wykorzystywana jest do załadowania wzorców czcionek o dużej rozdzielczości. Najwięcej pamięci potrzebują drukarki laserowe, gdyż muszą stworzyć przed drukowaniem binarny opis całej strony. Przy drukowaniu skomplikowanej grafiki 1 MB pamięci w drukarce laserowej może nie wystarczyć. Jeszcze więcej pamięci wymaga interpreter postscriptu w drukarkach laserowych i strumieniowych. Wielkość bufora drukarki (poza drukarkami laserowymi) można zwiększyć zamieniając część pamięci komputera na bufor. Programy tego typu nazywają się „spooler”. Chociaż uwalniają komputer pracujący pod kontrolą systemu jednozadaniowego od konieczności czekania na zakończenie drukowania to mogą znacznie zwolnić szybkość druku. 

Postscript - jest uniwersalnym językiem do programowania drukarek i monitorów. Stworzyła go firma Adobe Systems a rozpowszechniła Apple Computers w komputerach serii MacIntosh. Programy w postscripcie składają się z poleceń podobnych do poleceń programów pisanych w innych językach. Pliki postscriptu można oglądać tak jak normalne pliki ASCII. Interpreter Postscriptu korzystając z poleceń w tym języku opisujących grafikę i czcionki w sposób wektorowy (a więc opisujący kształt linii a nie punkty) tworzy obraz graficzny strony, którą ma wydrukować lub wyświetlić na ekranie, w postaci rastrowej (czyli jasnych i ciemnych kropek). Taka interpretacja wymaga znacznych obliczeń stąd Postscript realizowany jest najczęściej sprzętowo przez specjalne karty zbudowane na szybkich mikroprocesorach numerycznych, jak ma to miejsce w drukarkach laserowych wyposażonych w taki interpreter. Możliwa jest również interpretacja poleceń postscriptu przez program działający na danym komputerze i kopiowanie utworzonego w ten sposób binarnego obrazu strony na drukarkę. Najlepszym programem pozwalającym to zrobić jest rozprowadzany nieodpłatnie program o nazwie ghostscript, umożliwiający również oglądanie zbiorów postscriptowych na ekranie. Ghostscript jest próbą uniknięcia wysokich opłat.