Drukarki atramentowe - budowa drukarek atramentowych jest zbliżona do drukarek igłowych. Różnice występują w sposobie przenoszenia obrazu na stronę oraz w sposobie przenoszenia i interpretacji danych dostarczanych z komputera. W drukarkach atramentowych wydruk uzyskuje się przenosząc kropelki atramentu które są wyrzucane z dysz głowicy drukującej. Typowa głowica drukarki atramentowej posiada zbiornik z płynnym atramentem oraz maleńkie dysze o średnicy mikrona poprzez które atrament jest nanoszony. Wykorzystujące tę technikę drukarki podgrzewają atrament do ok. 300oC. Pod naciskiem ciśnienia pary atrament wytryskuje przez dyszę w formie niewielkich kropelek. Próżnia wywołana przez wyrzucony atrament przyciąga do dyszy więcej atramentu dzięki czemu można uzyskać ciągły strumień kropelek. Z powodu powstawania podczas podgrzewania atramentu kropelek pary drukarki te nazywane są bąbelkowymi. Zaletą tej technologii jest niski koszt zakupu urządzenia oraz dobra jakość wydruków, zależna jednak od użytego podłoża. Wadą niestety wysoki koszt eksploatacji spowodowany cenami atramentu i niską trwałością głowic. Niska trwałość determinuje jednocześnie bardzo niską wydajność urządzenia. 

Drukarki termosublimacyjne - używają do druku taśmy powleczonej odpowiednim woskiem, który w wysokiej temperaturze jest odparowywany na papier. Drukarki termosublimacyjne używane są przez profesjonalistów ze względu na bardzo wysoką jakość wydruków. Fotograficzne drukarki termosublimacyjne służą tylko do wydruku fotografii i lub pocztówek. Są to urządzenia specjalizowane i nie stanowią konkurencji dla klasycznych atramentówek, choćby ze względu na obsługiwany format papieru. Większość dostępnych modeli drukuje tylko małe zdjęcia, głównie na nośnikach 10x15 cm.

Drukarki LED - mają podobną zasadę działania do drukarek laserowych. Różnica polega na sposobie oświetlania powierzchni bębna. W drukarkach LED powierzchnię bębna oświetla się diodami. Każdemu punktowi w linii odpowiada jedna dioda; łącznie jest ich 2500 w dwóch szeregach dla rozdzielczości 300 dpi (lub 5000 dla 600 dpi). Drukarki z diodami są w porównaniu z klasycznymi drukarkami laserowymi mniejsze, tańsze, bardziej odporne na uszkodzenia i zużywają mniej energii. 

Drukarki laserowe - pierwsza drukarka laserowa Xerox 9700 została wyprodukowana w 1977 roku, a jej cena wynosiła $350 000. Drukarka ta pracowała z prędkością 7000 wierszy na minutę i rozdzielczością 300 dpi. W 1983 roku firma Canon opracowała tani mechanizm druku laserowego o symbolu LPB-CX. Mechanizm ten pozwalał na. wydrukowanie 3000 stron z rozdzielczością 300 dpi i prędkością 8 stron na minutę. W 1984 roku mechanizm ten zastosowano w drukarce HP LaserJet. Stała się ona swego rodzaju standardem dla następnych rozwiązań. W modelu Laser Jet Series II użyto doskonalszego mechanizmu LBP-SX, który pozwalał na wydrukowanie 4000 stron i dawał lepszy poziom zaczerniania powierzchni. Kolejne modele drukarek laserowych firmy Hewlett-Packard charakteryzowały się coraz większą pamięcią buforową, lepszą rozdzielczością, większą liczbą fontów. Pierwszą drukarkę laserową pracującą z rozdzielczością 600 dpi wyprodukowała firma Lexmark w 1991 roku. W 1996 roku na rynku pojawiły się drukarki HP Colour LaserJet 5 i 5M. W wielu sytuacjach istnieje konieczność powielania wydrukowanych dokumentów. Często korzysta się w tym celu z dodatkowej kopiarki. Rozwiązaniem tańszym i szybszym jest zastosowanie technologii Multiple Original Printihg (technologia ta jest także znana pod nazwą mopying). Wykorzystuje się w niej urządzenia łączące funkcje drukarki i kopiarki. Zamiast wielokrotnego kopiowania wydrukowanego dokumentu drukuje się go od razu w potrzebnej liczbie kopii na szybkiej, laserowej drukarce.