Partycje
Partycja - część dysku, którą system operacyjny traktuje jak oddzielny dysk.
Partycja podstawowa - partycja, na której zapisane są dane konieczne do uruchomienia systemu Windows, a także innych systemów, o ile zostały zainstalowane na komputerze. Partycji tej nie można dzielić.
Partycja rozszerzona - partycja, która może być dzielona na mniejsze dyski logiczne, które są strukturami widocznymi w oknie Explorera jako dyski D, E, F, itd.
Partycja aktywna - partycja, na której zostały zapisane pliki konieczne do uruchomienia systemu. Partycja ta znajduje się na pierwszym dysku komputera, oznaczonego jako dysk 0. Nie można jej przenieść gdzieś indziej. Jeżeli na komputerze zainstalowany jest 1 system operacyjny, to partycja aktywna jest wyznaczana samoczynnie. W przypadku dwóch systemów konieczne jest po uruchomieniu komputera wyznaczenie partycji aktywnej, gdyż od tego zależy, który system zostanie uruchomiony. Zadanie to spełniają dodatkowe, niewielki programy, tzw. menadżery rozruchu.
Partycja systemowa - partycja, która zawiera pliki używane podczas startu systemu. Zazwyczaj jest to pierwsza partycja podstawowa na dysku 0 oznaczona jako partycja C.
Partycja rozruchowa - partycja, na której zapisane są pliki systemu operacyjnego. Zazwyczaj jest to także partycja systemowa.
Dysk logiczny - partycja lub jej część widziana przez system operacyjny w operacjach plikowych jako dysk oznaczony literą oraz podlegający formatowaniu jako odrębne urządzenie dyskowe.
Dysk podstawowy - dysk, na którym została stworzona partycja podstawowa oraz partycja rozszerzona. Na dysku podstawowym można utworzyć 3 partycje podstawowe i 1 rozszerzoną lub 4 partycje podstawowe.
Dysk dynamiczny - dysk, który umożliwia obsługę woluminów obejmujących wiele dysków. Jest on pewną strukturą przeznaczoną do magazynowania danych. Różni się od dysku podstawowego tym, że nie ma na nim sektora rozruchowego (MBR).
Cechy dysku dynamicznego:
- nie ma ograniczeń co do ilości dysków logicznych
- dysk logiczny utworzony na dysku dynamicznym może być wykorzystywany w charakterze partycji systemowej
- na dysku dynamicznym można tworzyć woluminy łączne, które mogą obejmować części różnych dysków fizycznych. Wolumin tego typu widziany jest przez system operacyjny jak pojedynczy dysk logiczny, co w wielu przypadkach zwiększa efektywność wykorzystania dysku
- na dysku dynamicznym można tworzyć woluminy rozłożone, składające się z bloków o jednakowej wielkości. Dyski tego rodzaju charakteryzują się największą wydajnością, lecz gdy 1 dysk zostanie uszkodzony, całość z woluminu złożonego jest utracona.
Bit - najmniejsza możliwa jednostka informacji. Może posiadać wartość 0 lub 1. Wartość 0 oznacza brak sygnału, natomiast 1 jego obecność.
Bajt - jednostka informacji złożona z 8 bitów. Bajt może być samodzielnie adresowanym elementem pamięci komputera.
Kod binarny - sposób zapisu informacji za pomocą dwóch symboli: 0 i 1, oparty na dwójkowym systemie liczbowym.