Spis treści

Zakres czynności wykonywanych przez system operacyjny DOS obejmuje: 

  • Zarządzanie pamięcią operacyjną (przydzielenie pamięci zadaniu, zwolnienie pamięci). 
  • Sterowanie pracą urządzeń zewnętrznych (obsługa klawiatury, wyświetlania na monitorze, obsługa odczytu i zapisu pamięci zewnętrznej, obsługa złącz szeregowych i równoległych). 
  • Zarządzanie informacją zapisaną w pamięci zewnętrznej poprzez organizację systemu plików (tworzenie, zapisywanie, odczytywanie, kasowanie plików w hierarchicznej strukturze).
  • Komunikację z użytkownikiem i udostępnianie pozostałych elementów oprogramowania (podstawowego, narzędziowego, użytkowego). 
  • Kontrolę poprawności pracy sprzętu i organizację w sytuacjach awaryjnych (brak urządzenia zewnętrznego, brak dostępu do urządzenia zewnętrznego, błąd w pamięci operacyjnej, błąd odczytu z klawiatury, błąd zapisu w pamięci zewnętrznej). 

Plik - zbiór danych stanowiących logiczną całość. Plik może zawierać słowa, liczby, polecenia, ciągi znaków o specjalnym znaczeniu itd. Każdy plik ma nazwę składającą się z najwyżej 8 znaków (dla DOS’a), po niej występuje kropka oraz rozszerzenie, które mówi o funkcji pliku. Rozszerzenie ma najwyżej 3 znaki. nazwa_pliku.rozszerzenie np. szkola.doc 

Rozszerzenia plików, przykłady: .txt - pliki tekstowe, .doc – plik tekstowy programu MS Word, .xls – plik arkusza kalkulacyjnego programu MS Excel, .dat, .dbf – pliki baz danych, .bak – kopie plików tworzonych automatycznie przez dany program, .sys – plik systemowy, .dll – plik systemu Windows, .bmp, .jpg, .gif - pliki graficzne, .com, .exe - pliki uruchamiające programy, .bat – pliki wsadowe 

Katalog - Dla wygody użytkowników stworzone zostały katalogi, które pozwalają na segregowanie (układanie) plików w grupy tematyczne, co pozwala na łatwiejsze ich odnajdywanie. Katalogi mają nazwę składającą się z najwyżej 8 znaków. W każdym katalogu można utworzyć kolejny katalog - tzw. podkatalog i umieścić w nim pliki. 

Znak zachęty - Jest to znak, który oznacza oczekiwanie komputera na wpisanie przez użytkownika komendy. Zazwyczaj wygląda następująco:

C:> C: - to oznaczenie dysku, na którym aktualnie pracujemy - po tym znaku będą się pokazywać nazwy katalogów, do których wejdziemy > - zakończenie znaku zachęty, po tym symbolu należy wpisywać wszystkie polecenia C:>polecenie. Przykład: A:LICEUM> Taki znak zachęty oznacza, że znajdujemy się na dyskietce, w katalogu LICEUM. 

Katalog główny - Partycja na dysku twardym symbolizowana jest przez katalog główny. Zapis C:> oznacza katalog główny dysku C. Zapis A:> oznacza katalog główny dysku A. 

Zasadniczy system operacyjny MS-DOS składa się z czterech programów:

  • programu ładującego, umieszczanego przez program FORMAT na ścieżce zerowej strony zero w sektorze pierwszym dyskietki; na dysku twardym program umieszczany jest w pierwszym sektorze strefy (partycji) podstawowej dysku przeznaczonej dla systemu DOS,
  • pliku IO.SYS, zawierającego wbudowane programy obsługi standardowych urządzeń, współpracujące z procedurami wejścia-wyjścia programu BIOS umieszczonego w pamięci stałej komputera,
  • pliku MSDOS.SYS, zawierającego procedury realizujące zadania właściwego systemu operacyjnego (jądro systemu), m.in. zarządzania plikami, pamięcią, procesorami,
  • pliku COMMAND.COM - interpretatora (procesora) poleceń systemu.

Pliki te muszą znajdować się na dysku, z którego następuje zainicjowanie systemu. Miejsce umieszczenia pierwszych dwóch programów jest ściśle określone. Dwa pierwsze pola katalogu głównego zawierają dane o plikach IO.SYS i MSDOS.SYS w podanej kolejności; IO.SYS zaczyna się w początkowych sektorach dysku przeznaczonych dla pliku.